Kara Fatma 1888 yılında  Nene Hatun gibi Erzurumda dogmuştur.Yürekli cesur Kürt kızı yurdun her yeri zulüm  altındeyken ,emperyalizm yurdumuzu karış karış işgal ederken kadın haline aldırmadan düşer  yola bir kurşun gibi atılır meydanlara o kurşun sesi halen yankılanır kulaklarımızda.

İstiklal Harbimizin mücahit kadınlarından olan Kara Fatma (Fatma Seher)  Vanlı olan eşi Binbaşı  rütbesindeyken 1919 eylülü sonlarında Sarıkamışta Şehit düşmüştü.

Kara Fatmada diğer mücahidelerimiz gibi mücadeleyi asla bırakmamışlardır İstiklal Mücadelesi` ne eşinin bıraktıgı yereden devam eden  Kara Fatma da Birinci ve İkinci inönü muharebeleri`ne katılmıştı.

   Kara Fatma silah arkadaşları ve  bir fotografı.

Kocaeli bölgesinde ermeni ve yunan cetelerine karşı mücadele veren bu kahraman kadınımız her cephede her alanda savaşıp kahramanlık destanı yazan mücahide,bedeni yorgun düşerek ,Kocaeli Grup Komutanından geri hizmete cekilip hem dinlenip hem cepheye adam kazandırmak için izin istemiştir.

 Kocaeli Gurubu Kumandanlığı’na

İzmit’ten

24/10/1337

"12 Teşrinievvel tarihinde Müfrezeler Kumandanı Reşat Bey'den aldığım emir üzerine 9 kişilik maiyetimle eşnan harici efraddan gönüllü toplamak ve cepheye avdet eylemek üzere hareket eylemiştim. Teşkilatı tevsi ile topladığım 25 kişilik maiyetimle emr-i 'alinize muntazırım. Büyük Milletimin 'uhdeme verdiği Çavuşluk rütbesinden dolayı 'arz-ı şükran eyler ve iki seneden beri çok yorgun bulunduğumu da arz ederek İzmid civarında veya cephe gerilerinde az bir müddet istirahat içün istihdam olunmaklığımı  istirham eylerim efendim."

Mücahide
Fatma Seher

Bu istek karşısında, Kocaeli Gurubu Kumandanı Halid Bey’de Fatma Seher Hanım’a aynı gün şu telgrafı çekmiştir.

Tegraf                                Geyve İstasyonu

170                                    24/10/1337

30

İzmit’te Mücahide Fatma Seher Hanım’a

Emr-i ahire kadar maiyetinizle birlikte İzmit’te istirahat etmeniz muvafıktır.

Kocaeli Gurubu Komutanı

Halit Paşa

 Unutulan Kahraman: Kara Fatma

Kara Fatma, 1930'lu yıllarda büyük bir perişanlık içerisindeydi. Bu yıllarda kendisiyle röportaj yapan gazeteci Mekki Sait Bey'e acı ve üzüntü içerinde şunları anlatmıştır.

"İşten bahsediliyor... İş bulamıyorum ki... Kapıcılık, kolculuk bulsam çöplüğe de razıyım. Kızımla torunlarıma bakayım.

-Kaç yaşındasın?

-55 yaşındayım. Askere 24 yaşında girdim. Seferberlikte Kars, Kağızman, Beyazıt taraflarında çalıştım. 275 kişilik bir çetenin reisi idim. İstiklal Harbi'nde Garp Cephesi'nin hemen her tarafında bulundum. Bereket Alakaya taarruzunda, sonra Düzce'de eşkıya ile müsademede Sivrihisar'da, birde Değirmendere'de yaralandım. Bunlardan başkan ufak tefek sıyrıklar, çizikler onları saymıyorum. Kızımın parmaklarını da şarapnel kesti. Zavallı yarı deli vaziyettedir. Yetimleri bana kaldı. Çalıştığım sürece amirlerimin takdirlerini kazandım. Bütün sefaletimi unutturan, beni yaşatan bu İstiklal madalyasıdır. Açım ama şerefliyim!

Kadıncağız ağlamaya başladı.

-Bazen çocukların elinden tutuyor "Şu yetimler aç kalmış ölecekler..." diye torunlarım olduğunu sezdirmeden, onlar için yardım toplamaya çıkıyorum. Ne yapayım siz söyleyin! (Yedigün, 9 Ağustos 1933, s.10)

Birinci İnönü'de, ikinci İnönü'de , Kocaelinde, Sakarya'da,Kars'da, Kagızman'da ,Beyazıt'da,Sivrihisar'da, Değirmendere'de daha sayamadıgımız veya bilmediğimiz nice cephelerde savaşmış mücahide kadınımıza verdigimiz deger ortada. Türkiyenin gercek kurucuları olan kadınlarımızın ellerinden öperim,tarih sizi unutsada biz o tarihe sizleri hatırlatacagız.

Yorumlar